Mys

Han má¥tte be om nok en femkroning
som han hadde gjort sᥠmange gonger fá¸r
han eier ikkje lenger skam i sitt sinn
er bare varsom pᥠkor han trá¸r

Han vasker rutene pᥠrá¸dt lys
og ná¥r det blir grá¸nt kan han ta seg et mys

Men han kan ikkje sjᥠut i frᥠvindu
har ingen vindu han kan sjᥠut i frá¥
samelr pᥠflasker nok ei gate stá¥r for tur
di samme gatene dei gjekk i som smá¥
om solᥠskinner om má¥nen stá¥r pá¥
det er alltid má¸rkt der han gá¥r
med roser i kinnet og ingenting i minnet
gá¥r han og venter pᥠvá¥r
han gá¥r og venter pᥠvá¥r

Setter seg ner der som han pleier
ved ein statue han vet er monumental
har kun ei fortid som lokal kosmopolit
men ná¥r han ror ror han med harde tak