Mathilde

Gjá¸nᥠdet rá¸ykfylte lokalet
eg vet ikkje kor i frᥠhan har det
gá¥r han langsomt i frᥠbaren
ingen tá¸r spá¸r koss han har det
om lykter lyser rett i mot han
finnes ingen skygge bak han
som et speil uten bilde
som en tur uten Mathilde

Han gá¥r beine veien heim
han gá¥r uten ᥠsei ha det til Konsul Bá¸rs gt
og há¥per du er inne
han gá¥r heile veien heim
til Mathilde

Han tenner seg en rá¸yk uten filter
borte med parkerings forbudt-skiltet
han har en stein oppi skoen han har en liten en pᥠlommen
slá¥r aldri kron eller mynt
gá¥r aldri til há¸yre gá¥r aldri til venstre
for ná¥r han fá¸rst har begynt ᥠgá¥
ingen kan stoppa han dá¥
nei det finnes ingen grenser

Og ná¥r han omsider kommer fram
vil hu dᥠha ham?