Να ξαναγεννηθούμε Songtext
Πες μου αλήθεια,πες μου δεν είναι τρόμος?
αυτό το φως που τ`όμορφο το πρόσωπό σου τυφλώνει
που μια οθόνη καίει το μυαλό μας και μας λιώνει
πες μου αλήθεια τι είναι αυτό που μας σκοτώνει
Πες μου κάτι,πες μου δυο κουβέντες μόνο
ρώτα τον χρόνο να σου πει πως να του προκαλέσω πόνο
πες μου,γιατί μας χώρισαν γιατί δεν αγαπάμε
γιατί κλαίμε μοναχά και δεν γελάμε...
Θέλω να τρέξω να σε βρω να σου πω πως πονάω
μα δεν μ`αφήνουν η τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ
όπως και να`χει κάτι φταίει είτε εσύ είτε εγώ
η κάτι άλλο που ακόμα να το βρω προσπαθώ
Μου χει λείψει εκείνη η μυρωδιά από νοτισμένο χώμα
πες μου πόση μας έμεινε ακόμα ζωή
θέλω ολάκερο ουρανό κι εκείνη την εικόνα
της γιαγιάς που πλέκει έξω στην αυλή.
Θέλω να ζήσω,να βγω και να φωνάξω άκουσέ με
δεν είμαι αυτό που φαίνομαι,δεν είμαι ότι καυχιέμαι
έλα πλάι μου όπως παλιά να πιούμε ένα κρασί
είμαι σίγουρος πως θες να πεις πολλά κι εσύ
Να θυμηθούμε την ανεμελιά μας
να κρατήσουμε δικά μας,τα ανόθευτα κομμάτια απ`την καρδιά μας
να αποδεχτούμε τα ωραία και τα άσχημα μας
το καλύτερο beat είναι ο χτύπος της καρδιάς μας.
Να σε κοιτάξω μες στα μάτια και τη θλίψη σου να πάρω
να μ`ακούσεις και να φτιάξεις το όνειρο σου
να τραγουδήσεις δυνατά και να γουστάρω
απόψε το τραγούδι αυτό είναι δικό σου.
Άκουσε με,απόψε που φοβάμαι τόσο
κι από μένα θέλω ακόμα να γλυτώσω
έλα πλάι μου ένα χάδι σου να νιώσω
μια ματιά σου μου αρκεί τη μοναξιά μου να σκοτώσω
Άκουσε με,δεν ξέρω τι μου ξημερώνει
και το φως της χαραμάδας με τυφλώνει
κάτσε δίπλα μου λιγάκι να τα πούμε
να το πάρουμε απ`την αρχή να ξαναγεννηθούμε.
Πάρε με στα σοβαρά κι ας έχω γίνει λιώμα
με ψυχή κουρελιασμένη και κορμί σαν πτώμα
θέλει τόσα να σου πει αυτό το στόμα
που κάποιοι θέλουν φιμωμένο για όσα απομένουν χρόνια
Θυμήσου τις απλές στιγμές που χάσαμε
θυμήσου οτι ευτυχία είναι απλά να αγαπάς
να τραγουδάς να πολεμάς και να μιλάς
τουλάχιστον αισθάνεσαι κι ας νιώθεις πως πονάς.
Άκουσε με,ίσως είναι η τελευταία φορά
αφού δεν ξέρω ούτε κι εγώ τι θα μου ξημερώσει
τι θα`ναι αυτό που την ψυχή μου θα λυτρώσει
απ`το φως τους προτιμάω το σκοτάδι να με σώσει
Περιμένω έναν άνθρωπο το χέρι του να απλώσει
να τραβήξει την σκιά μου πριν ο φόβος τη σκοτώσει
να το πάρουμε απ`την αρχή και να ζήσουμε
άσπρο πάτο τη ζωή να την γλεντήσουμε
Ότι μας μάθαν να αγαπάμε να μισήσουμε
κι ότι μας μάθαν να μισούμε να αγαπήσουμε.
Τον ίδιο μας τον εαυτό να αμφισβητήσουμε...
αυτό το φως που τ`όμορφο το πρόσωπό σου τυφλώνει
που μια οθόνη καίει το μυαλό μας και μας λιώνει
πες μου αλήθεια τι είναι αυτό που μας σκοτώνει
Πες μου κάτι,πες μου δυο κουβέντες μόνο
ρώτα τον χρόνο να σου πει πως να του προκαλέσω πόνο
πες μου,γιατί μας χώρισαν γιατί δεν αγαπάμε
γιατί κλαίμε μοναχά και δεν γελάμε...
Θέλω να τρέξω να σε βρω να σου πω πως πονάω
μα δεν μ`αφήνουν η τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ
όπως και να`χει κάτι φταίει είτε εσύ είτε εγώ
η κάτι άλλο που ακόμα να το βρω προσπαθώ
Μου χει λείψει εκείνη η μυρωδιά από νοτισμένο χώμα
πες μου πόση μας έμεινε ακόμα ζωή
θέλω ολάκερο ουρανό κι εκείνη την εικόνα
της γιαγιάς που πλέκει έξω στην αυλή.
Θέλω να ζήσω,να βγω και να φωνάξω άκουσέ με
δεν είμαι αυτό που φαίνομαι,δεν είμαι ότι καυχιέμαι
έλα πλάι μου όπως παλιά να πιούμε ένα κρασί
είμαι σίγουρος πως θες να πεις πολλά κι εσύ
Να θυμηθούμε την ανεμελιά μας
να κρατήσουμε δικά μας,τα ανόθευτα κομμάτια απ`την καρδιά μας
να αποδεχτούμε τα ωραία και τα άσχημα μας
το καλύτερο beat είναι ο χτύπος της καρδιάς μας.
Να σε κοιτάξω μες στα μάτια και τη θλίψη σου να πάρω
να μ`ακούσεις και να φτιάξεις το όνειρο σου
να τραγουδήσεις δυνατά και να γουστάρω
απόψε το τραγούδι αυτό είναι δικό σου.
Άκουσε με,απόψε που φοβάμαι τόσο
κι από μένα θέλω ακόμα να γλυτώσω
έλα πλάι μου ένα χάδι σου να νιώσω
μια ματιά σου μου αρκεί τη μοναξιά μου να σκοτώσω
Άκουσε με,δεν ξέρω τι μου ξημερώνει
και το φως της χαραμάδας με τυφλώνει
κάτσε δίπλα μου λιγάκι να τα πούμε
να το πάρουμε απ`την αρχή να ξαναγεννηθούμε.
Πάρε με στα σοβαρά κι ας έχω γίνει λιώμα
με ψυχή κουρελιασμένη και κορμί σαν πτώμα
θέλει τόσα να σου πει αυτό το στόμα
που κάποιοι θέλουν φιμωμένο για όσα απομένουν χρόνια
Θυμήσου τις απλές στιγμές που χάσαμε
θυμήσου οτι ευτυχία είναι απλά να αγαπάς
να τραγουδάς να πολεμάς και να μιλάς
τουλάχιστον αισθάνεσαι κι ας νιώθεις πως πονάς.
Άκουσε με,ίσως είναι η τελευταία φορά
αφού δεν ξέρω ούτε κι εγώ τι θα μου ξημερώσει
τι θα`ναι αυτό που την ψυχή μου θα λυτρώσει
απ`το φως τους προτιμάω το σκοτάδι να με σώσει
Περιμένω έναν άνθρωπο το χέρι του να απλώσει
να τραβήξει την σκιά μου πριν ο φόβος τη σκοτώσει
να το πάρουμε απ`την αρχή και να ζήσουμε
άσπρο πάτο τη ζωή να την γλεντήσουμε
Ότι μας μάθαν να αγαπάμε να μισήσουμε
κι ότι μας μάθαν να μισούμε να αγαπήσουμε.
Τον ίδιο μας τον εαυτό να αμφισβητήσουμε...