Αρρώστια που δεν παίρνει θεραπεία

Έρχονται κάποιες στιγμές που αντιστρέφονται οι ρόλοι
και η νύχτα φωτίζει την μαύρη μου ψυχή
τ`αποθέματα της μέρας και η τσιμεντένια πόλη
με οδηγούν στο να κοιτάξω με άλλο μάτι τη ζωή
Όλου του κόσμου τα παράλογα απόψε με διχάζουν
και στέκομαι στη μέση προσπαθώντας να διαλέξω
σιχάθηκα να βλέπω μάτια αίμα να στάζουν
και καταστάλαξα να μείνω στην απ`έξω.
Πως μπορείς και πιστεύεις σε τούτη την πατρίδα
και με σθένος τρέχεις να την υπερασπιστείς
κι όταν σκάει η μπόρα κι η μεγάλη καταιγίδα
σε αφήνουνε μονάχο να πνιγείς.
Πως αντέχεις να πονάς και να μην τα βγάζεις πέρα
μα απ`την άλλη στην κάλπη είσαι μία απ`τα ίδια
πως μπορείς το κεφάλι σου να σκύβεις κάθε μέρα
και να γλείφεις ένα μάτσο αρχίδια
Και σαν μαλάκας ξεφραγκιάζεσαι να πιάσεις το λόττο
μα στη δουλειά,λίγα τα λεφτά
σαν το γαιδούρι μου μοιάζεις που του βάζουν το καρότο
να`χει λόγο να πηγαίνει μπροστά.
Πως μπορείς και ξοδεύεις τον θυμό σου
και στα γήπεδα μου τρέχεις θολωμένος και τα σπας
όταν άλλοι κονομάνε απ`τον ρομαντισμό σου
κι εσύ σύμβολα και παίχτες προσκυνάς
Να αποκοιμιέσαι πως μπορείς μπροστά σε μια οθόνη
το παιδί σου να θαυμάζει είδωλα φανταχτερά
όταν αρχίζει το ριάλιτι η ζωή σου τελειώνει
και στο σπίτι η tv σου κυβερνά
Επαναστάτης μας το παίζεις αν και είσαι από τζάκι
πάντα πρόθυμος να γλείψεις,να προδώσεις
Τσε Γκεβάρα με σβαρόφσκι σε μπλουζάκι
α,ρε πούστη! Τα`χεις όλα ισωπεδώσει...


Πως μπορείς τους μετανάστες να βλέπεις σαν εχθρούς
και να πιστεύεις πως σου κλέψαν τη ζωή σου
όταν τον ίδιο ιδρώτα χύνεις κάθε μέρα με αυτούς
και κάποιοι άλλοι αδιαφορούνε για την ύπαρξή σου
Κι αφού σε πυροβολήσαμε με στίχους κι ερωτήσεις
θα σου πω πως νιώθω εγώ για τη γενιά μας
αυτή που τόσα χρόνια ψάχνει να βρει απαντήσεις
στο κουρασμένο προσωπείο του μπαμπά μας
Αυτή που χρόνια ξερνάει απ`το χειρότερο πιώμα
κι εφησυχάζεται στο άλλοθι του θύματος
αυτή που τόσα χρόνια τώρα είναι λιώμα
κι είναι εθισμένη στη βελόνα του συστήματος
Δυστυχώς η ευτυχώς,τέλος πάντων ηττηθήκαμε
φορέσαμε μια μάσκα και πηγαίνουμε
πίσω απ`το pc κι από το δάχτυλο κρυφτήκαμε
και κάθε μέρα πιο πολύ σωπαίνουμε.
Κι επειδή την είδα ράπερ μη νομίζεις πως διαφέρω
πιο πολύ από σένα μέσα μου αρρωσταίνω
όλα αυτά στα γράφω απόψε να σου πω πως υποφέρω
να φωνάξω...Ξυπνάτε ρε !! πεθαίνω!!

Και σε ρωτάω ρε φιλαράκο τελικά τι είμαστε
αυτά που λέμε η αυτά που πράττουμε?
η μήπως κατά βάθος όλα όσα κρύβουμε
και στο τέλος πάντα αυτά μας κουμαντάρουνε
Ίσως είμαστε αστέρια που πέσανε στη γη
ίσως μικρά κι ασήμαντα στοιχεία
που όσο σπέρνουν και θερίζουνε χολή
γίνονται αρρώστια που δεν παίρνει θεραπεία...