I List Do Koryntian

sł. Jasiek Onufrowicz
muz. Kuba Badach



na ulicy gość
zaczepł mnie niespodzianie
miał szalony wzrok
wstrząśnięty był, w jego oczach stały łzy


bił od niego szmal
sygnet i drogie ubranie
coś powiedzieć chciał
nie zdążył nic, bo jak bańka nagle znikł


został po nim pył
i pewnie grube miliony
więcej nie miał nic
ciekawy dzień... co dziś jeszcze spotka mnie?


święty pijak żul
swą wiarą w sztok zamroczony
w oczy patrzę mu
kiedy jak sen w świetle dnia rozpływa się


choćbyś miał
największy bank
i cały świat pod stopami


choćbyś był
święty jak Rzym
to niekochany
bęziesz jak brzęcząca miedź...


Ref.
proszę...
powiedz mi
kocham cię
niekochani giną
w zapomnienia mgle
żyją niewidzialni


powiedz, że
kochasz mnie
nie chcę się rozpłynąć
w obojętnym tle
ani na dnie szklanki


proszę...
powiedz mi
kocham cię
niekochani giną
w zapomnienia mgle
żyją niewidzialni


powiedz, że
kochasz mnie
wciąż jeszcze...
nie chcę nagle zniknąć
jak nie chciany śmieć



dziecka szery dom
bezpańskie psy i ruiny
las daleko stąd
mafijny gang, spod latarni rządek pań


zeszłoroczny śnieg
milczące chłodem rodziny
wszystko znika gdzieś
bo tak jak garb, nie obchodzi wcale nas


choćbyś miał
największy bank
i cały świat pod stopami


choćbyś był
święty jak Rzym
to niekochany
będziesz jak brzęcząca miedź...