Nedergezet In Des Angstic Stof

Och ik reeds oud geworden
En de maan maakt haar laatste baan
Over de berg komen angsthorden
Het is met mij gedaan

De burchten reeds lang verlaten
Planten groeien op de muren
Al het hout vertoont rottige gaten
Als het niet verbrand is door de vuren

Waar koningen hun binnenkomst maakten
De pleinen waar kinderen hun vreugde slaakten
Heerst nu de stemming van de dood
het gras verdord, de lucht vuurrood

Angst bekruipt mijn krampachtige gedachtegang
Als de horden de bergen zijn overgestoken
Niet lang meer en ze zijn bij mij
Ik zie des haat in hunner gruwel ogen

Paardenhoeven dreunen
Zwaarden worden geheven
Grootste angst grijpt mij nu voor waar aan
Mijn lichaam mijn ziel alles begint te beven

De voorman komt nu heel dichtbij
En ik begrijp alles is bedorven
Hij grijpt zijn speer en richt op mij
En ik ben gestorven