The Axe

Êîãàòî ïðîãîâîðèø òè, òè êàçâàò:
"Ïîìèñëè! Íå çàáðàâÿé, ÷å ñè ñìúðòåí!"
Êîãàòî ñå çàòè÷àø òè, êðåùÿò òè:
"Îñòàâè! Íå çàáðàâÿé, ÷å ñè ñìúðòåí!"

Òàçè ìúäðîñò ïèñíà íè, íÿìà ìúäðà èñòèíà.
Çàä òåáå ëåêàòà çàáðàâà
êúì ïðîñÿöèòå íå òúðñè,
è âñåêè êîéòî ñå ïðåäàâà
ãî ÷àêà áàâíà ñìúðò.

Ðåôðåí:
Áðàäâàòà, áðàäâàòà, áðàäâàòà,
ïàäà âúðõó âñÿêà ãëàâà.
Áðàäâàòà, ñëåä ñåáå ñè îñòàâÿ,
ìúðòúâöè áåç ëèöà.

Îò íàñ ñå èñêà äà òúðïèì
Ïî äåòñêè ïîáåñíÿõ çàä ãúðáà ñè.
À ïî÷íåì ëè äà ñå ãíåâèì,
íè êàçâàò ñ ëåäåí ãëàñ:
"Ìàé çàáðàâè, ÷å ñè ñìúðòåí!"

Òàçè ìúäðîñò ïèñíà íè,
äíåñ íå ìîæåì äà ìúë÷èì
Ñâåòöèòå íîñÿò âíîñíè äðåõè,
ïîïîâåòå âîíÿò íà ðîì,
âúïðîñè íèêîé íå çàäàâà,
ìúë÷àíèåòî å çàêîí.
Áðàäâàòà, áðàäâàòà íå ïðîùàâà.
Áðàäâàòà, áðàäâàòà íå çàáðàâÿ.

Ñâåòúò èçðàæäà ñå îòâúòðå,
áàöèëà çíàå ñâîéòà öåë.
È âñåêè ñâîÿòà ïðèñúäà
îòäàâíà âå÷å å ïðî÷åë.
Ñâåòúò ðàçëàãà ñå íà ÷àñòè,
çîðà çàòðóïâà ñâîÿ ïúò.
Ãëàâàòà ñëàãà ñè íà ïúíà
è ÷àêà ñâîéòà ñìúðò.

Ðåôðåí:...

Áðàäâàòà, áðàäâàòà íå ïðîùàâà.
Áðàäâàòà, áðàäâàòà íå çàáðàâÿ,
Òÿ ùå ïîãóáè ñâåòà!